Kom later terug
Gepubliceerde posts zullen hier worden weergegeven.
De volgende aanvraag is inmiddels binnen en ik ga de komende weken hard aan de slag met het voorbereiden van de intake, het inventariseren van de wensen en het bestaande materiaal en natuurlijk met het bedenken van een filmplan. Dit wordt een wat langer durende project, omdat het overlijden van hun dierbare zo recent is dat het nog erg emotioneel is om erover te praten of foto's en filmpjes uit te zoeken. Om wie het gaat hou ik dus nog even voor mezelf...
Het wordt een film waarbij ik me nog iets meer persoonlijk betrokken voel, omdat ik de hoofdpersoon heb gekend. Dat geeft toch een extra dimensie aan de opdracht en dat is ook de reden geweest waarom ik niet met een film over iemand die heel dichtbij mij stond wilde beginnen.
Dan kunnen de angst en misschien ook wel de verwachtingen zo groot worden om 'het niet goed genoeg te doen' dat je gaat blokkeren. Dat wilde ik niet.. Ik wilde alles kunnen geven en het kunnen zien als een bijzonder project, zonder dat het mij zelf persoonlijk diep zou raken. Alhoewel ik natuurlijk nooit ongevoelig ben voor het verdriet van een ander.
Mensen vragen me wel eens: "Jeetje, maar waarom wil je dit doen. Hier wordt je toch ontzettend verdrietig van?" En ja.. Er rolt bij mij ook wel eens een traantje over mijn wang tijdens een interview, omdat ik de scherpe pijn, de rouw en het diepe verlies van een ander voel. Maar dat is niet míjn pijn.. Dat is het verschil.
Liefs