Kom later terug
Gepubliceerde posts zullen hier worden weergegeven.
Het waren twee pittige maanden. Niet alleen zijn we keihard aan het knallen om de herinneringsfilm over Vince af te ronden, maar tussendoor is er ook nog van alles gebeurd. Een dierbare ging ziekenhuis in en uit om uiteindelijk geopereerd te worden, wat niet helemaal goed is gegaan. En dat allemaal vlak voor een al maandenlang geplande trip naar Madagascar.. Wel gaan, niet gaan? Twijfel, twijfel.. Maar gelukkig kwam het allemaal op tijd goed en kon ik toch gaan.
Een heerlijke tijd gehad met mijn twee reisbuddies, maar uitrusten.. Eh nee, niet bepaald. ;) Toch een supermooie ervaring om heel dankbaar voor te zijn. Sowieso voel ik enorm veel dankbaarheid voor de afgelopen periode!
Morgen presenteren we de film aan de ouders van Vince (Lenny & Jeroen), de rest van het gezin en een heleboel familieleden en vrienden. En niet op zomaar een locatie, namelijk in de Pathé op Schouwburgplein Rotterdam. Bizar dat dat kan en mag!
De zenuwen beginnen nu ook flink te komen. We hebben er keihard aan gewerkt, maar is het goed genoeg? Voldoen we wel aan de verwachtingen? Werkt de techniek straks wel? Hoe zullen ze op het speciaal voor hen gezongen nummer reageren, of merken ze het misschien niet eens? Maken we ze niet veel te verdrietig? Wat nou als ze het helemaal niks vinden..? En nog 101 gedachten die de afgelopen week door mijn hoofd spoken als ik in bed lig.
Maar we zullen zien. Ik ben dit niet voor niets gaan doen. Dingen doen die je de zenuwen geven brengen je verder, uit je comfort zone. Dus ik geef me eraan over en we gaan het morgen zien..
Welterusten!
-x-