Een beetje meer lef..

Als je de pagina 'over mij' hebt gelezen dan weet je dat Daisy één van de inspiraties is waarom ik -eindelijk- de stap heb durven zetten om voor mezelf te beginnen. Maar voor jezelf beginnen is één ding. Dan vervolgens mensen gaan benaderen of ze mee willen werken aan een allereerste film, als voorbeeld voor anderen, is een tweede.. Want het gaat natuurlijk niet over een makkelijk onderwerp.

Lang heb ik dat niet gedurfd. Ook niet bij Daisy. Het ging op een gegeven moment zo snel achteruit met haar gezondheid dat ik mezelf niet teveel wilde opdringen.. Ik was immers geen 'inner circle' familie of vriendin en ja, ze had het al lastig genoeg. Bizar natuurlijk, want juist bij iemand die niet lang meer heeft moet je het niet vooruit gaan schuiven, maar gewoon doen! En als Daisy iets was, dan was het wel open en recht door zee. Dat verwachtte ze ook van anderen. Maarja, wie ben ik nou eigenlijk? En vind ze het niet stom? Of egoïstisch dat ik dat aan haar ga vragen terwijl ze zich zo slecht voelt? Of zou ze denken dat het over haar rug shinen is? Of .... Of .... Of... Zoveel belemmerende gedachten.

Op 16 maart 2018 was er geen 'of' meer, want het was te laat. Ik zou de vraag nooit meer aan haar kunnen stellen, want die dag is ze overleden.

Hoe raar het ook klinkt, die nacht heb ik over haar gedroomd. Ik droomde dat ze overleden was en toen ik 's ochtends wakker werd en naar mijn telefoon greep om haar social media accounts te checken bedacht ik me. Nee, ik wil het niet weten.. Nee, misschien jinx ik het dan wel ofzo. Dus legde ik mijn telefoon meteen weer weg.

Een uur later, ik liep in de supermarkt met mijn vriend, kreeg ik een appje van een oud-collegaatje. 'Je hebt het vast al gezien, maar Daisy is overleden.' Ik kan je vertellen, het bloed trok even weg uit mijn gezicht en mijn maag draaide zich om. Ik stond als versteend in het gangpad naar mijn telefoon te staren, tranen in mijn ogen. Maar het was waar..

Niet alleen voelde ik het gemis van een ontzettend stoer en mooi mens minder op deze aardbol, maar ook meteen spijt. Spijt dat ik haar nooit heb gezegd hoeveel ze me positief beïnvloed heeft en spijt dat ik haar niet meer heb gevraagd hiervoor. Dat kan ik helaas niet meer terugdraaien. Maar wat ik wel kan is met iets meer lef en zelfvertrouwen in het leven staan en het gewoon gaan doen, voor het te laat is. Dan maar een keer (of twee, drie) op mijn bek gaan...

#levenishetmeervoudvanlef

Check het YouTubekanaal van Daisy en Nikki: twee potten drie poten

#kanker #daisy #lef #leven #durven #doen #amputatie #ottobock #overlijden #overleden #afscheidsfilm #herdenkingsfilm #necrologie